I
Kagaya ng isang dula, minsang ito'y umpisahan,
Kung pa'nong mayro'ng simula, ay mayro'n ding katapusan.
Ang awit mang naririnig, larawan bang namamasdan:
Lahat ng bagay sa daigdig, mayro'ng hangganan.

II
Pangako ay naiiga. Huwag kang mangusap nang tapos,
Dahil tayo'y nag-iiba. Lahat ng tao ay kapos.
Kani-kaniya tayong antas, ngunit katulad ng hagdan,
kahit gaano kataas, ay may hangganan.

KORO
Ang 'yong lakas ay may humpay; huhulaw bawat halakhak.
Sa salawahang tagumpay, huhupa rin ang palakpak.
Bakit ka pa patatangay, patutuksong pag-abalhan?
Ang bukas na hinihintay, baka nga di mo pa datnan.

III
Kapag di mo natagpuan ang puno't dulo ng buhay,
Lahat ay masasayang lang, mawawalan din ng saysay.
Hanapin mo ang Maylikha, dahil Siya ang kahulugan,
nagwikang Siya ang simula at ang hangganan.

(KORO)

(Ulitin ang III)